Projekcja ciepła na ścianie jest hipotezą o skuteczności sztuki. Falujące masy powietrza, zarejestrowane kamerą i wyświetlone poprzez projektor zdradzają niezręczność pomiędzy zamysłem artystycznym a warunkami technicznej reprodukcji. Integralną częścią projekcji jest krzesło, którego siedzisko jest ciepłe. Praca porusza kwestie lokowania znaczeń w tymczasowych reprezentacjach, przedmiotach, obiektach sztuki w stosunku do realnej potrzeby bliskości i obecności. Ciepło „po kimś” – „wygrzane” krzesło stojące naprzeciw zimnego obrazu projekcji. W tym przypadku proponowane „ukrzesłowienie” pozostaje mistyfikacją. Przedmiot pozostaje zawsze przedmiotem. Liczy się obecność i jej ślad.
PRACA ZOSTAŁA ZREALIZOWANA DZIĘKI STYPENDIUM MIASTA TORUNIA W DZIEDZINIE KULTURY.
Dokumentacja: Wojciech Szabelski, Tytus Szabelski